کتاب حاضر بر گرفته از سلسله مباحث استاد پناهیان با موضوع " چگونه یک نماز
خوب بخوانیم " است که در حرم مطهر رضوی در مشهد ارائه شده است و نسخه صوتی
آن مورد استقبال گسترده ی اقشار مختلف ، به ویژه دانشجویان و دانش آموزان و
مراکز آموزشی ، پرورشی قرار گرفت.
راه سادۀ خواندن یک نماز خوب چیست؟
مهمترین ویژگی یک نماز خوب چیست؟
چگونه نماز بخوانیم تا از نماز لذّت ببریم؟
چرا نماز در ما تاثیر نمی گذارد؟
نماز ما چه اِشکالی دارد؟
... و مهمترین راه ترویج نماز چیست؟
پاسخ تمامی این سوال ها را می توان در کتاب چگونه یک نماز خوب بخوانیم
پیدا کرد. این کتاب مجموعه سخنرانی های حجت السلام علیرضا پناهیان در قالب
کتاب است.
برای آشنایی بیشتر با کتاب کلیک کنید
تا دیر وقت در جایى مهمان بودم، موقع خوابیدن به صاحب خانه گفتم: موقع نماز صبح مرا بیدار کن. گفت: عجب! شما که نماینده امام هستى چنین مىگویى، گفتم: آقا! خودم نماینده امام هستم، خوابم که نماینده امام نیست!
خاطرات حجت الاسلام قرائتى ؛ ج۱ ؛ ص: ۴۹
حجتالاسلام والمسلمین قرائتی: به آقاى رسول خادم، قهرمان کشتى ایران گفتم:
بعد از اینکه در آمریکا بر حریف خود پیروز شدى حاضرى یک سجده شکر بجا آورى؟ گفت: ریا نمىشود؟
گفتم: بعضى عبادتها با تظاهر همراه است، مثل اذان و نماز جماعت، از طرفى آن ریایى حرام است که خودت را مطرح کنى، امّا اگر ضعف و بندگى خود و بزرگى خدا را نشان دادى، آن هم بعد از پیروزى بر حریف خود و در کشور کفر، این دیگر ریا نیست.
خاطرات حجت الاسلام قرائتى ؛ ج۱ ؛ ص: ۸۴
مرحوم علامه طهرانی از عارف کامل شیخ جواد أنصارى همدانى نقل فرمودند:
روزى وارد در مسجدى شدم، دیدم پیرمردى عامّى مشغول خواندن نماز است و دو صفّ از ملائکه در پشت سر او صفّ بسته و به او اقتدا نموده اند، و این پیرمرد خود أبداً از این صفوف فرشتگان اطّلاعى نداشت.
من دانستم که این پیرمرد براى نماز خود أذان و إقامه گفته است؛ چون در روایت داریم:
کسى که در نمازهاى واجب یومیّه خود، اذان و اقامه هر دو را بگوید دو صفّ از ملائکه، و اگر یکى از آنها را بگوید یک صفّ از ملائکه به او اقتدا میکنند که درازاى آن فیما بین مشرق و مغرب باشد.
معاد شناسی، ج٧،ص٢۵٧
سفارش شده است قبل از رفتن به مسجد پیاز نخورید تا کسانی که در اطراف شما هستند از بوی دهان شما ناراحت نشوند. به محل سجده فوت نکنید تا غبارش مجاورین شما را آزار ندهد.
اگر کسی سجادهای در محلی پهن کرده، دیگری حق ندارد سجاده او را برداشته و خودش جای او نماز بخواند. چرا که اگر فرد اول راضی نباشد، نماز در محل غصبی است و اشکال دارد. اگر کودکی در مجلسی نشسته است حتی بالاترین شخصیت هم حق ندارد او را بلند کند و جای او بنشیند.
پیوند های نماز؛ حجت الاسلام قرائتی؛ ص ۵۸
مسجدِ آبادی نه امام جماعت داشت و نه نماز جماعت در آن اقامه میشد. عبدالحسین برونسی کاری به این حرفها نداشت. خودش راه میافتاد و به مسجد میرفت. گاهی فقط خودش بود و خدای خودش؛ اما چراغ مسجد روشن میشد. عبدالحسین گوشهای میایستاد و با خدا به راز و نیاز میپرداخت.
شور و حالش در نماز تماشایی بود. من گاهی کشیک میکشیدم، فقط برای اینکه او بیاید، گوشهای بایستد و قامت ببندد. آنوقت تماشای حالوهوای او لذتی وصفناشدنی داشت. باز بودن درِ مسجد و روشن بودن چراغ آن، بعضی وقتها عدهای را کنجکاو میکرد و به آن سمت میکشاند. گاهی چند نفری آستین بالا میزدند و وضویی میساختند و به نماز میایستادند.
عبدالحسین خودش را با نماز وفق داده بود. فرقی هم برایش نمیکرد؛ وسط عملیات و آتش دشمن وقتی میفهمید وقت نماز شده، بیاعتنا به آنچه دوروبرش میگذرد، به نماز میایستاد. نماز خواندنش طوری بود که انگار کاری مهمتر از آن ندارد.
سعید عاکف، خاکهای نرم کوشک، ص34