بچه من نماز نمی خواند! چه کنیم؟!

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان :

 استاد دانشگاهی پرسید: بچه من نماز نمی خواند؛ کم نگذاشتیم تو تربیتش! شما بفرمایید چه کنیم؟

گفتم: نماز را به پسرت چگونه معرفی کردی؟
گفت: حاج آقا گفتیم نماز عبادت است [و کم کم رسید به این جملات] نماز خواندن عشق بازی با خداست، مناجات با محبوب است، راز و نیاز با رب‌العالمین است، هی از این شعارها.

بچه اش هم ایستاده سر نماز هی گفته: راز کو؟ نیاز کو؟ من اگر رازی داشته باشم همین جوری به خدا می گویم. الان من سر درسم هستم، سر کار و بارم هستم حال عشق بازی ندارم.

گفتم: خیلی اشتباه نماز را معرفی کردی. بچه هِی می رود سراغ نماز هِی لذت نمی برد فکر می کند از نماز طَرفی نبسته، خودش را شکست خورده ی نماز می بیند. نماز در ابتدا عشق بازی با خدا نیست.

من بارها به خدا گفتم: خدا بگذار من گاهی نماز نخوانم، عوضش نماز پیش من شیرین بشود. خدا می فرماید: نمی خواهد، نماز را باید همیشه بخوانی، دنبال شیرینی اش نباش، دنبال عوض کردن خودت باش.

نماز چون تکراری است شیرینی اش از ما گرفته می شود. خدا هم می داند که شیرینی اش گرفته می شود. چه چیزش باقی می ماند؟ ادبش.

 چکیده ای از کتاب منبر و محراب ؛ از صفحه  49 تا 96 ؛